Fredagsdiktet: Det må

Ukas fredagsdikt kommer litt sent, jeg vet det. Men det kommer godt, og da er det vel greit?
For dette er et nydelig dikt, skrevet av en mann som opplevde langvarig og stor kjærlighet, og som skrev dette da kona hans døde.
Tenk å få et sånt ettermæle.

DET MÅ

Det må vera ein stad det blir gøymt
det vi lever i lag,
kvar stund vi har ledd og drøymt,
kvar nykveikt dag,
kvart smil og kvar varleg hand,
kvar time av trøyst,
ei rømd som har ævleg minne
og gøymer di røyst.

Det er for stort, det vi har,
til å siga ifrå oss.
Ein stad må det setja seg fár
og bia på oss,
ein stad eg ikkje kan nemna
og ikkje forstår,
bakom dei slokna stjerner
og folna år.

(Sigmund Skard)